Saturday, February 2, 2013

Ο παλιός, οι νέοι και οι διοικητικές «βυντριές»



 
«Δεν με ενδιαφέρει τι λες για μένα, αρκεί να  λες κάτι για μένα και να γράφεις το όνομά μου σωστά» ήταν το «μότο» του διασκεδαστή, συνθέτη, ηθοποιού, τραγουδιστή, χορευτή και παραγωγού George M. Cohan και φαίνεται πως στην περίπτωση του Λουκά Βύντρα, εκούσια ή ακούσια, ταιριάζει γάντι.

 
Ο Βύντρα, που κατά την 9χρονη παρουσία του στον Παναθηναϊκό ήταν ο παίκτης που οι οπαδοί του «τριφυλλιού»... αγαπούσαν να μισούν κατόρθωσε ακόμα και με την αποχώρησή του να γεννήσει το ίδιο έντονα συναισθήματα όσο αυτά που προκαλούσε όταν έπαιζε.

Κατάφερε και κάτι ακόμα: Να διχάσει εκτός από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και αυτούς του «αιώνιου» αντιπάλου του, Ολυμπιακού, ενώ στάθηκε άθελά του και η αφορμή για μία από τις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές γκάφες του ΔΟΛ.

Και, ανεξάρτητα από τα συναισθήματα που τρέφει ο κόσμος γι’ αυτόν, αρκούν και μόνο τα παραπάνω για να αντιληφθεί κανείς (έστω και μετά από καιρό όταν το μυαλό θα έχει καθαρίσει, οι εμμονές θα έχουν ξεπεραστεί και η απουσία του θα έχει επιφέρει μια κάποια «αποστασιοποίηση»), ότι τελικά ο Λουκάς Βύντρα ήταν μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Παναθηναϊκού την τελευταία δεκαετία. Θέλετε αρνητική (προσωπικότητα); Εστω (αν και προσωπικά δεν ενστερνίζομαι την συγκεκριμένη άποψη). 

Προσωπικότητα, πάντως, σίγουρα, γιατί ανεξάρτητα από το τι μπορεί να του «χρεώσει» κανείς και μόνο το γεγονός ότι κατάφερε να αντεπεξέλθει, δεχόμενος τέτοια πίεση όλα αυτά τα χρόνια, αποδεικνύει από μόνο του δύναμη χαρακτήρα.

Η προσωπική  μου άποψη για τον Βύντρα διαφοροποιήθηκε στη διάρκεια των χρόνων.




 ...μέχρι την παράδοση που «έχτισε» στα παιχνίδια κόντρα στον ΠΑΟΚ και το γκολ – τίτλου κόντρα στον Αστέρα, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι.


Καταλυτικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η παρουσία του Χενκ Τεν Κάτε και η καλή γνώμη που είχε για τον συγκεκριμένο παίκτη. Οταν συνειδητοποίησα ότι ένας εκρηκτικός προπονητής που δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει χαρτάκι για τους παίκτες που θα χρησιμοποιήσει στην ενδεκάδα, ξεκινούσε από τον Βύντρα όπως έκαναν οι προκάτοχοί του αλλά και οι τεχνικοί που τον διαδέχτηκαν, συνειδητοποίησα ότι 29... κατασκευαστές πλυντηρίων έχουν λόγο που χρησιμοποιούν το ίδιο...απορρυπαντικό.

Ο «Βυντρίνιο» που είχε «σβήσει» τον Ροναλντίνιο σ’ εκείνο το 0-0 με τη Μπαρτσελόνα στην Αθήνα, που έπαιζε με τσαμπουκά σε όλα τα ματς, που έκλεινε τ’ αυτιά του στον οχετό – κάποιες φορές – της κερκίδας, που πέτυχε κάποια πολύ σημαντικά γκολ και που τρέλαινε τα μηχανήματα στα εργομετρικά, μπορεί να μην ήταν ο σούπερ παίκτης, μπορεί να έκανε «βυντριές», αλλά δεν ήταν και για πέταμα.
Κάποιοι άλλοι έχουν διαφορετική γνώμη, την  ίδια που είχα κι εγώ στις αρχές. Ηταν στιγμές που ευχήθηκα να φύγει από την ομάδα γιατί κάποια λάθη του με πόνεσαν πραγματικά. Οσο όμως περνούσε ο καιρός η ευχή μου δεν είχε να κάνει με το «μαρτύριο» του Παναθηναϊκού από το παιχνίδι του συγκεκριμένου παίκτη, αλλά με το δικό του «μαρτύριο» για όσα υφίσταται.

Κι αν τον τελευταίο καιρό το γενικότερο χάλι της ομάδας δεν επέτρεπε την πολυτέλεια να ασχοληθεί κανείς ατομικά με τον Βύντρα,  η συμπεριφορά στο πρόσωπό του από πλευράς διοίκησης μετά το παιχνίδι με τη Βέροια υπήρξε για μένα καταλυτική.

Δεν πιστεύω ότι κάποιοι παίκτες πούλησαν το συγκεκριμένο παιχνίδι, διαφωνώ αντίθετα με τη στοχοποίησή τους και πραγματικά θλίβομαι που ξαναζούμε την «αποδόμηση» της Ριζούπολης, ενδεχομένως από διαφορετική αφετηρία αυτή τη φορά.

Δεν ξέρω αν ο Βύντρα θα λείψει από τον Παναθηναϊκό αν και πολύ φοβάμαι ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί, όχι επειδή ο ίδιος είναι αναντικατάστατος, εξάλλου πολλοί είναι αυτοί που ανακουφίστηκαν από την αποχώρησή του, αλλά επειδή οι αντικαταστάτες που επιλέγει η διοίκηση για να διαδεχθούν τους «φευγάτους» δεν πείθει ότι το κενό θα καλυφθεί.

Τα προσωπικά συναισθήματα για την αποχώρηση του Βύντρα είναι το ένα κομμάτι της υπόθεσης, ο... ορυμαγδός που ακολούθησε τη φυγή του είναι το άλλο.

Ο Βύντρα κατάφερε να εκθέσει ανεπανόρθωτα οπαδούς, διοικήσεις ακόμα και έντυπα με την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό.

Είναι πραγματικά από αστείο έως τραγικό να βλέπεις και να διαβάζεις αυτούς που μέχρι τώρα τον έκραζαν για την «ανικανότητά» του να ωρύονται, επειδή επέλεξε να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό.

Είναι πραγματικά από αστείο έως τραγικό (παρόλο που πρόκειται για συνήθη πρακτική που την ακολουθούν όλοι) η «ερυθρόλευκη» διοίκηση να υπαγορεύει στους «ερυθρόλευκους» συντάκτες τα σημεία που θα στηρίξουν τα επιχειρήματά τους για να «πλασάρουν» στο «ερυθρόλευκο» κοινό την επικείμενη μεταγραφή Βύντρα ως ενδεδειγμένη κίνηση.

Είναι πραγματικά από αστείο έως τραγικό να μην αντιλαμβάνεται κάποιος ότι αυτό που έχει στα χέρια του δεν είναι ανακοίνωση του Ολυμπιακού, αλλά η «γραμμή» που θέλει να περάσει ο σύλλογος. Ακόμα κι αν το e-mail που εστάλη δεν είχε την παραμικρή ένδειξη, υπάρχουν κάποια σημεία που «κραυγάζουν» στο ύφος του κειμένου ότι δεν είναι ανακοίνωση.

Είναι πραγματικά από αστείο έως τραγικό (στη συγκεκριμένη δε περίπτωση ΚΑΙ γραφικό) να σηκώνει ο Γκοτζίλα παντιέρα επανάστασης για την αποχώρηση Βύντρα έστω κι αν αυτά που γράφει είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σωστά (το ότι συγκλίνουν με την «γραμμή» του Ολυμπιακού ΕΙΝΑΙ ένα θέμα συζήτησης...) όταν τήρησε σιγή ιχθύος για τη στοχοποίηση και την απομάκρυνση άλλων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, πολύ μεγαλύτερων προσωπικοτήτων, που έφυγαν τους τελευταίους μήνες με τον ίδιο ή και χειρότερο τρόπο.

Γεγονός που μας οδηγεί από το θέμα του Βύντρα, στα γενικότερα ζητήματα του Παναθηναϊκού και την απουσία μιας στιβαρής διοίκησης, πολύ δε περισσότερο μιας διοίκησης που πραγματικά γνωρίζει τι κάνει και γιατί το κάνει, που δεν άγεται ούτε φέρεται από τις «αγκυλώσεις», τις «εξαρτήσεις» και την απειρία της στη διαχείριση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, όπως αυτές που βιώνει τον τελευταίο καιρό ο Παναθηναϊκός.

Tι ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός τους τελευταίους μήνες (μέρες); Ξεφορτώθηκε κάποια ακριβά συμβόλαια; Πώς ακριβώς τα ξεφορτώθηκε;  Ξοδεύοντας το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ του για να απαλλαγεί από συγκεκριμένους παίκτες που ναι μεν είχαν ακριβά συμβόλαια αλλά μπορούσαν παράλληλα να αποχωρήσουν φέρνοντας χρήματα στην ομάδα. Αντ’ αυτού πήραν το μεγαλύτερο κομμάτι του ποσού του συμβολαίου τους, ή δέχτηκαν να κάνουν έναν διακανονισμό που είναι αμφίβολο αν ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να τον τηρήσει (κι αυτό μας οδηγεί στο θέμα της αδειοδότησης και το νέο έλεγχο της UEFA). Και παράλληλα πήρε στη θέση τους παίκτες αμφιβόλου ποιότητας που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους «φευγάτους».


Σήμερα ο Παναθηναϊκός παρουσίασε έναν Ιάπωνα που για χάρη του χρειάστηκε να ξεφορτωθεί τον Λέτο (που είχε ήδη κάνει κινήσεις για την απόκτηση κοινοτικού διαβατηρίου) έναν Ισπανό που προοριζόταν για τον Ηρακλή αλλά επειδή ήταν ακριβός για τον «Γηραιό», κατέληξε στον Παναθηναϊκό, έναν παίκτη που «κουβαλάει» δύο ρήξεις χιαστών και χαμογέλασε με ανακούφιση όταν πέρασε τις ιατρικές εξετάσεις και δύο ταλαντούχους νεαρούς Ελληνες που όμως δεν έχουν εμπειρίες πρωταθλητισμού (ναι οκ μη γελάσετε με το «πρωταθλητισμού», καταλαβαίνετε το πνεύμα).

Α, ναι υπάρχει και ένας Σκοτσέζος που έπαιζε στο MLS και που μπορεί λέει να αποκτηθεί μέχρι τις 11 Φλεβάρη (φέξε μου και γλίστρησα), για τον οποίο στην αρχή η πληροφόρηση ανέφερε πως δεν έχει απεμπλακεί από την ομάδα του που του χρωστάει χρήματα, μετά μας έλεγαν ότι τελικά είναι ελεύθερος και το σκέφτεται, ενώ η αλήθεια είναι πως απλά ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να «σηκώσει» το συμβόλαιό του.

Επιπρόσθετα, η πρώτη βεβαιωμένη ανάγκη της ομάδας ήταν η απόκτηση φορ και τελικά κανείς απ΄ τους πέντε που αποκτήθηκαν και παρουσιάστηκαν δεν είναι φορ.

Αν αυτός είναι μεταγραφικός σχεδιασμός ομάδας που στοχεύει να αντικαταστήσει επάξια τους παίκτες που αποδέσμευσε και κυρίως αν αυτός είναι μεταγραφικός σχεδιασμός για να μη χάσει ο Παναθηναϊκός το τρένο των πλέι οφ, τότε εγώ βρίσκομαι σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Εκτός αν...

Εκτός αν όλες οι παραπάνω κινήσεις είναι απότοκο ενός άλλου πολυμήχανου σχεδίου που θέλει τον Παναθηναϊκό εκτός Ευρώπης για τη νέα σεζόν για λόγους που μόνο οι διοικούντες γνωρίζουν. 

Στην τελική, μέρος σχεδίου ή όχι, το πιθανότερο είναι ότι με τα χάλια που παρουσιάζει η ομάδα δεν θα παίξει έτσι κι αλλιώς στην Ευρώπη τη νέα σεζόν ακόμα και αν καταφέρει να μπει στα πλέι οφ και εξασφαλίσει ευρωπαϊκή έξοδο. 

Κι αυτό γιατί στην UEFA δεν είναι χαχόλοι και πιθανότατα αξιολογούν τα πράγματα πολύ διαφορετικά από τους «πράσινους» διοικούντες, καθώς μόνο «νοικοκυρεμένα» οικονομικά δεν παρουσιάζει μια ομάδα που ξοδεύει το μπάτζετ της για να διώξει παίκτες και να κάνει διακανονισμούς που είναι «στον αέρα».

Κλείνοντας σημειώνω μία ακόμα παράμετρο. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας με αφορμή τις χειμερινές μεταγραφές του ΠΑΟΚ...

Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει διώξει πέντε διεθνείς επομένως έχει χασούρα και από εκεί. Aλλά τι να τους κάνουμε μωρέ τους διεθνείς; Πρόβλημα δημιουργούσαν που έφευγαν κάθε τόσο με την Εθνική και δεν μπορούσε να προετοιμαστεί σωστά η ομαδάρα... Τώρα δεν θα έχει τέτοιο πρόβλημα... Μόνο που όπως φαίνεται δεν θα έχει και αυξημένες υποχρεώσεις...

***

Scratch: Πώς το είπε ο Αλαφούζος στο περιθώριο της παρουσίασης των νέων; Οτι κάνει στον Παναθηναϊκό την τρόικα; Δίκιο έχει. Αυτό ακριβώς κάνει! Με τα ΙΔΙΑ ΟΛΕΘΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ...

13 comments:

mahler76 said...

Πρόβλημα δημιουργούσαν που έφευγαν κάθε τόσο με την Εθνική και δεν μπορούσε να προετοιμαστεί σωστά η ομαδάρα


πες τα χρυσόστομη!!!

Nick Triantos said...

Δεν είναι μόνο ο Παναθηναικός άρρωστος. Αυτό που συμβαίνει στον Παναθηναικό είναι απλώς μια έκφραση του ίδιου πράγματος που βγαίνει στους "απέναντι" με το να συνεχίζουν να θέλουν να κερδίζουν με οποιο μέσο, στην αεκ με τους "Χατζηχρήστους", στους δημοσιογράφους με τους λογής λογής οσφυοκάμπτες και πληρωμένους χειροκροτητές των ισχυρών, στους πολιτικούς με τα λαμόγια και τους αυτοβαυκαλιζόμενους παραθυράκηδες τηλε-αστέρες.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω και πολλών ακόμα δεινών είναι η άρρωστη νοοτροπία του μέσου νεο-Ελληνα, που είναι μέτριος, αχάριστος, αγενής και αλαζόνας (χωρίς να δικαιολογείται από κανένα επίτευγμά του). Στον Παναθηναικό η ταύτιση του οπαδού-Συμ-Φορέα τέτοιας νοοτροπίας, με μια ομάδα με ιστορία νικητή (απέναντι σε σπουδαίους αντιπάλους), έχει τις περιπλοκές που βλέπουμε. Όσο η ομάδα κερδίζει "εξαργυρώνεται η επένδυσή" του και τα κόμπλεξ του καλύπτονται γιατί μπορεί να συνεχίσει να λογίζεται και εκείνος σπουδαίος. Τα "πέτρινα" χρόνια του Παναθηναικού έχουν βγάλει στην επιφάνεια όλα τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές όλων αυτών των μέτριων που έχουν θυμώσει γιατί δεν μπορούν να αυτοεπιβεβαιωθούν από τις νίκες και τα πρωταθλήματα της ομάδας και ψάχνουν την αυτοεπιβεβαίωση "διώχνοντας" προέδρους, παίκτες, προπονητές και που νομίζουν ότι έχουν δίκιο μόνο και μόνο επειδή είναι θυμωμένοι. Η Ελλάδα θα πάει μπροστά όταν οι άξιοι γίνουν περισσότεροι. Ο Παναθηναικός θα πάει μπροστά όταν αρχίσει να έχει περισσότερους οπαδούς που του αξίζουν. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο καθένας μας για να πάει η ομάδα καλύτερα δεν είναι αν "μου αξίζει τέτοιος Παναθηναικός;", αλλά αν: "Εγώ αξίζω να είμαι οπαδός του Παναθηναικού;

Εξω οι μετριοι

Nick Triantos said...

Και κατι αλλο οσον αφορα τον ρολο της Τροικας που παριστανε Ο Αλαφουζος. Το καλοκαιρι ελεγε αλλα. Μιλουσε για 40,000 "Συμμαχους" και εκατομυρια ευρω εισροης στα ταμεια. Σημερα μας λεει οτι παριστανει τον Τροικανο. Καποιος λοιπον αν τα σκεφτει αυτα υποθετει 2 πραγματα:

α) Η' ελεγε ψεμματα εν γνωση του
β) Η' αυτα που ελεγε τα πιστευε

Εαν υποθεσουμε οτι ισχυει (α) τοτε το μπινελο και βρισιδι που τρωει ειναι απολυτα δικαιολογημενο

Εαν υποθεσουμε το ισχυει (β), τοτε γιατι πιστευουμε οτι καποιος που απετυχε παταγωδως στους στοχους του, ειναι ικανος να βγαλει την ομαδα απ' τον βαλτο?

gatti said...

@mahler76: Nαι δε θυμάσαι; Κάθε φορά θέμα με την Εθνική. Ε το σκέφτηκαν από δω το σκέφτηκαν από κει, σου λέει βάρος είναι οι διεθνείς κάτσε να τους ξεφορτωθούμε...

gatti said...

@Nick Triantos: Aυτή η αρρώστια υπήρχε πάντα Nick απλά τώρα είναι στο τελικό στάδιο και ως εκ τούτου μη αναστρέψιμη. Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι πρέπει να διοικούν οι οργανωμένοι, γιατί κουβαλάνε εκτός από την παθολογική αγάπη για την ομάδα τους και έναν άκρατο φανατισμό στις απόψεις τους που δεν επιτρέπει να σκεφτούν καθαρά.

Και για να διοικείς οπουδήποτε το πρώτο που χρειάζεται είναι να έχεις καθαρό μυαλό. Να έχεις την ικανότητα να αποστασιοποιείσαι να βγαίνεις έξω από το ρόλο σου και να βλέπεις τα πράγματα σαν τρίτος, σαν παρατηρητής.

Δεν εννοώ πως πρέπει να είσαι αποστασιοποιημένος από τα δρώμενα, αλλά θα πρέπει να έχεις την ικανότητα να το κάνεις από καιρού εις καιρόν ώστε να έχεις τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσεις και από μια άλλη οπτική γωνία.

Αυτό θα σου επιτρέψει να πάρεις τις σωστές αποφάσεις. Στη διοίκηση δεν χωρούν συναισθηματισμοί όποιου είδους, όταν αυτοί επηρεάζουν την κρίση σου.

Τώρα για τους άξιους που πρέπει να γίνουν περισσότεροι, μη το ελπίζεις, ούτε για τον Παναθηναϊκό ούτε για την Ελλάδα. Ζούμε περίοδο... εκπτώσεων και όσο περνάει ο καιρός οι εκπτώσεις θα γίνονται μεγαλύτερες σε όλους τους τομείς.

Οσο για τον Παναθηναϊκό ειδικότερα, αν συνεχίσει σ’ αυτό το δρόμο, θα πάει ακόμα χειρότερα, γιατί δυστυχώς στον πάτο δεν έχει φτάσει ακόμα...

Για τον Αλαφούζο απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις, έχει αποτύχει παταγωδώς. Είτε είχε υψηλότερες προσδοκίες που διαψεύστηκαν, είτε είναι ανειλικρινής γι’ αυτά που λέει και αυτά που πραγματικά θέλει.

Και στην τελική τι να το κάνω αν είναι πράγματι ειλικρινής και βγήκε μπροστά για να σώσει τον Παναθηναϊκό, χωρίς όπως μέχρι στιγμής φαίνεται να τα καταφέρνει; Είναι γνωστό ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα έχουν διαπραχθεί από ανθρώπους που είχαν τις πιο αγαθές προθέσεις.

pensierix said...

Εγώ πάλι βλέπω ότι ο κόσμος του ΠΑΟ είναι πανηγυρτζής, ελιτιστής, με κριτική αφ'υψηλού αλλά έτσι και του πουν να κουνήσει τον πισινούλη του κάνει την πάπια, κατεβάζει αμάσητα παραμύθια με πρίγκηπες για 15μηνα, νοσταλγεί τον Βαρδινογιάννη "γιατί δε χρωστούσαμε", διαβάζει τις "αντικειμενικές" εφημερίδες των μπαμποχελακοβέργηδων γιατί είναι "σκεπτόμενος" και όχι κάφρος, διαρηγνύει τα ιμάτιά του όταν αποχωρούν τα καλά παιδιά τύπου Βύντρα, δεν είναι προσωπολάτρης οπαδός του "Σισεδαϊκού" αλλά του Παναθηναϊκού κοκ.

Είναι και αυτά μερικά χαρακτηριστικά του κόσμου του Παναθηναϊκού των πέτρινων χρόνων, εκτός κι αν η παθολογία περιορίζεται αυστηρά στο πέταλο και δεν το έχω πάρει χαμπάρι...

Unknown said...

Αν δεχτούμε πως οι αποχωρήσεις έγιναν και θα συνοδευτούνε απο άλλες (παραγόντων) ώστε να υπάρξει η αποτζιγγεροποίηση και να εξυγιανθεί η ομάδα (και οικονομικα), τότε αντε για ένα σκασμό άμπαλους-άγνωστους παίκτες απο το εξωτερικό θα έπρεπε να επνδύσει σε πολλά νεα παιδιά να πούμε η ομάδα 2 χρόνια θα την αφήσουμε να ωριμάσει και να την ελληνοποιήσουμε με "εγχώριο ταλέντο" αυτό ναι θα είχε νόημα και θα το σεβόμουν ως πλάνο. Αυτη τη μεσοβέζικη λύση του διώχνουμε τον ορμό της ομάδος αλλα παίρνουμε 3-4 παίκτες για να βγούμε και πλει-οφ είναι για γέλια. Και λεφτα πετάς, και πλει-οφ δεν θα πας, και δεν αλλάζει και τιποτα.

gatti said...

@pensierix: Aυτά που λες ισχύουν όλα, η ιδιοσυγκρασία του οπαδού του Παναθηναϊκού είναι αρκετά ελιτίστικη, για χρόνια έβλεπε αφ' υψηλού το ελληνικό πρωτάθλημα επειδή έκανε πορείες στην Ευρώπη, δεν θα σηκωθεί εύκολα να πάει στο γήπεδο, είναι... υπεράνω σε αρκετά θέματα, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους οπαδούς των άλλων ομάδων και ναι, πρέπει να βελτιώσει πολλά πράγματα στον ίδιο του τον εαυτό με τη διαφορά ότι...

ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΕΙ ούτε έχει βλέψεις να διοικήσει, όπως κάνουν οι οργανωμένοι, επομένως δεν κάνει - και δεν μπορεί να κάνει... - τα πράγματα ακόμα χειρότερα απ' ό,τι ήδη είναι...

Είναι διαφορετικό να υπάρχει παθολογία που θα πρέπει να τη «δουλέψει» ο καθένας μας με τον εαυτό του και όλοι μαζί και εντελώς άλλο να συμμετέχει ή ακόμα χειρότερα να θέλει να επιβάλλει τις απόψεις του στις αποφάσεις που θα παρθούν για το μέλλον της ομάδας.

gatti said...

@O Italos: Για την αποβαρδινογιαννοποίηση επί της ουσίας δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς (εκτός από τους βαρδινογιαννικούς εννοείται) το ζήτημα είναι με ποιον τρόπο γίνεται.

Γιατί αυτό που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό είναι μια βίαιη προσπάθεια αποκήρυξης του παρελθόντος και ξηλώματος στο πλαίσιο του οποίου μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά και το κυριότερο (και χειρότερο), μια προσπάθεια χωρί την ύπαρξη σχεδίου για την επόμενη μέρα.

squarelogic said...

Δεν ξερω αν προκειται για "αποβαρδιγιανοποιηση"...θα δειξει στο αμεσο μέλλον...πιο πολυ μου κανει για παγκοσμια πρωτοτυπια μειωσης μπατζετ:αντι δηλ.να πει στην πιάτσα οτι "αυτοι οι παικτες ειναι προς πωληση", τους χρυσοπληρωσε για να φυγουν,κι εφερε βεβιασμενα καποιους παγκοσμιως αγνωστους για να πει οτι αντικατεστησε και τους αποχωρησαντες...μονο που το ψεμμα εχει κοντά ποδάρια,φτανει μεχρι τις γραμμες του γηπεδου



KANTHAR0S said...

Το λυπηρό είναι ότι γράφεις εκατοντάδες λέξεις για να εξηγήσεις τα αυτονόητα. Δεν το λέω με κακία. Σε καμία περίπτωση! Δυστυχώς, το παθαίνω κι εγώ συχνά.

Efh said...

@squarelogic: Mα είναι ακριβώς αυτή η... πρωτοτυπία που δεν μας αφήνει πολλές ελπίδες ότι γίνεται σωστή δουλειά.

Efh said...

@KANTHAR0S: Mην ανησυχείς καθόλου, καταλαβαίνω ακριβώς πώς το λες. Το σκεφτόμουν άλλωστε κι εγώ την ώρα που έγραφα.