Aνταλλαγή δώρων τέλος!

Μπορεί το vivere pericolosamente να έχει γίνει δευτέρα φύσις στον φετινό Παναθηναϊκό, αλλά ευτυχώς τουλάχιστον υπάρχουν κάποια παθήματα που του έχουν γίνει μαθήματα. Ενα από αυτά που φαίνεται πως το εμπέδωσε για τα καλά είναι ότι πρέπει να σταματήσει την "ανταλλαγή δώρων". Πέρσι, κάθε φορά που κάποιος του χάριζε ένα δώρο, εκείνος περισσότερο ...γενναιόδωρος το επέστρεφε πολλές φορές εις διπλούν. Κατά προτίμηση μάλιστα σε περιόδους διακοπών, ώστε εκείνος που το δέχεται να θυμάται ακόμα περισσότερο χρόνο την γενναιοδωρία του. Κι εκείνος το ίδιο διάστημα έμενε να σκέφτεται πως το συγκεκριμένο δώρο του κόστισε πολλά λεφτά και δεν θα είχε να βγάλει το μήνα.

Ε, λοιπόν φέτος αυτά κομμένα! Οι περίοδοι ...οικονομικής κρίσης δεν ευνοούν να το παίζεις large. O καθένας οφείλει να κοιτάζει την πάρτη του. Σκληρό, αλλά ρεαλιστικό.

Και αφού το ...ξεκαθαρίσαμε αυτό ας ασχοληθούμε με το ματσάκι κόντρα στον Σουβλακιακό. Το πρώτο συμπέρασμα από αυτό το παιχνίδι; Ο Λεβαδειακός δεν ενδιαφερόταν να κερδίσει ρε παιδί μου. Κι ας ήταν αναγκαίο να πάρει το τριποντάκι για να ξεκολλήσει από το πλάι του Πανθρακικού. Οχι τίποτα άλλο, αλλά θυμάμαι στο αντίστοιχο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό, πώς ξεχύνονταν κατά ...κύματα οι παίκτες του στην επίθεση για να βάλουν γκολ και να πάρουν το τρίποντο. Δεν φταίει μετά που είχε κάτι τρύπες νααααα στα μετόπισθεν; Φταίει; Ρίσκαρε και έχασε ο φουκαράς. Επαθε και έμαθε όμως κι αυτός. Γι΄ αυτό με μας, είπε να το πάει συντηρητικά το πράγμα. Σου λέει, ας εξασφαλίσω το μηδέν πίσω κι άμα κάτσει και κανα γκολ έκατσε.

Και εγένετο ένας συνωστισμός στα καρέ του Καρακώστα που τύφλα νάχει ο ...συνωστισμός στη Σμύρνη. Πολύ τράφικ μιλάμε! 22 παίκτες έπαιζαν και οι 18 ήταν στα καρέ της Λιβαδειάς. Πού να βρεις χώρους να κάνεις παιχνίδι; Μόλις όμως το άρπαξε το γκολάκι ο Σουβλακιακός, έδειξε και γαμώ τα αντανακλαστικά! Ξεχύθηκε σαν χείμαρρος για να φέρει το ματς στα ίσα.

***

Για να σοβαρευτούμε τώρα... Ο Παναθηναϊκός για μια ακόμα φορά έπαιξε με τη φωτιά. Να πω ότι φταίει αυτή τη φορά η ενδεκάδα; Πώς να το πω; Ηταν αυτή που θέλαμε να δούμε. Αντε να υπήρχε μια ένσταση για την χρησιμοποίηση του Καντέ (που πάντως δεν τα πήγε άσχημα). Να φταίει το στήσιμο; Είναι πια σαφές πως ο Νίνης αποδίδει καλύτερα πίσω από τον Σισέ και όχι δεξιά. Αλλά σαν ιδέα, να είναι αυτός στο δεξί άκρο, ο Λέτο στο αριστερό και ο Κατσούρ πίσω από τον Γάλλο μη μου πείτε ότι δεν ήταν ελκυστική! Και όποιος πει ότι δεν γούσταρε να δει πώς θα δουλέψουν τα άκρα με Γιούρκα - Νίνη δεξιά και Σπυρό - Λέτο αριστερά λέει ψέμματα και βλέπω ήδη να μεγαλώνει η μύτη του.

Να πω πάλι ότι από το παιχνίδι έμοιαζε να λείπει αυτός που όταν παίζει θέλουμε να βγει; Οχι δεν θα το πω, δεν νομίζω ότι χρειάζεται άλλωστε, έχουμε πει ότι ανάλογα με τις συνθήκες είναι ευλογία ή ΚΑ(τά)ΡΑ, ευτυχώς που δεν αποδείχτηκε το δεύτερο σήμερα.

Αλλωστε όλα τα παραπάνω θα είχαν γραφτεί στο χιόνι αν ο Σισέ είχε μετατρέψει σε γκολ τη μία έστω από τις δύο ευκαιρίες και το ένα δοκάρι που είχε στο πρώτο μέρος. Επί της ουσίας άλλωστε δεν τα πηγαίναμε και άσχημα αν σκεφτεί κανείς και το γεγονός ότι οι άλλοι δεν έλεγαν να ξεμυτίσουν με τίποτα από την περιοχή τους.

Στο δεύτερο μέρος τώρα τις αλλαγές τις περίμενα κατά το 60. Ο τεντάς όμως είχε άλλη γνώμη. Η αποχώρηση ενός αμυντικού χαφ ήταν ενδεδειγμένη. Εξω ο Σιμάο, μέσα ο Σάλπι, λογικό να είναι η πρώτη σκέψη του Ολλανδού (θα μπορούσε να είναι και ο Πετρό αντί του Σάλπι). Η αντικατάσταση του Γιούρκα, πάλι, η δεύτερη. Για μας που δεν γνωρίζαμε είχε να κάνει με το βαθμό ετοιμότητάς του. Για τον προπονητή που γνώριζε, είχε να κάνει με τις ενοχλήσεις που ένοιωσε (εκτός αν είναι κανα κόλπο για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο από τον μπαρμπα Οτο - τραβηγμένο πάντως, αφού ο παίκτης τα πήγαινε μια χαρά στο ματς και η ομάδα ακόμα δεν είχε εξασφαλίσει τη νίκη).

Οι αλλαγές λοιπόν λογικές. Ελα όμως που δεν δούλεψαν! Η ομάδα έχασε τη συνοχή του πρώτου μέρους, ο Ζιλμπέρτο έπρεπε να κάνει δουλειά για τρεις, αλλά τη έκανε. Και κάπου εκεί μετά το 60 άρχισε να ανεβαίνει συνολικά η ομάδα. Και έρχεται το 67ο λεπτό και λύνει το γόρδιο δεσμό ποιος; ΠΟΙΟΣ; Λούκας Βύντρα κυρίες και κύριοι! Εντάξει, έβαλε το ...ποδαράκι του και ο Καρακώστας αλλά η ουσία είναι ότι χάρη στο Λουκά κουνήθηκε το δίχτυ. Και ο ίδιος το πανηγύρισε το γκολ σαν τρελός. Τι πινακίδες κλότσησε, τι αγκαλιές με τον Σισέ έκανε. Μεγάλο πάθος! Του βγήκε όλη η ένταση! Κι αν δεν είχε ένταση ο παίχτουρας τον τελευταίο καιρό!

Εκεί λοιπόν αποφάσισε ο Λεβαδειακός πως πρέπει να κινηθεί για να μη χαθεί. Αλλά εκεί ήταν η ώρα του Τζόρβα να μιλήσει. Δυο φάσεις - δύο αποκρούσεις που όποιος πει ότι θα περίμενε να κάνει ανάλογες ο Σούπερ Μάριο, πάλι λέει ψέμματα και η μύτη άρχισε πάλι να μεγαλώνει.

Μετά από τις συγκεκριμένες αποκρούσεις η πλάστιγγα είχε γείρει ψυχολογικά προς το μέρος μας. Οταν βλέπεις τον τερματοφύλακά σου να σώζει δύο φορές μάλιστα βέβαιο γκολ κάπου παίρνεις το μήνυμα ότι η αύρα είναι θετική. Και ήταν όντως. Το μόνο που έλειπε ήταν το "κερασάκι στην τούρτα". Ο καλύτερος παίκτης του αγώνα να σερβίρει και ο καλύτερος επιθετικός να σκοράρει. Μπαλιά από 35 μέτρα από την παλτουδιά που ακούει στο όνομα Ζιλμπέρτο Σίλβα, κοντρόλ από τον Τζιμπρίλαρο, πυροβολισμός, η νίκη κλειδώθηκε και το κλειδί πετάχτηκε στην πεδιάδα της Κωπαϊδας (υπήρχε μια λίμνη εκεί κάποτε, γι΄ αυτό).

Εν κατακλείδι: Τέτοιους αντιπάλους θα αντιμετωπίσουμε στα 2/3 του πρωταθλήματος. Θα ακροβατούμε σε τεντωμένο σχοινί και θα περιμένουμε κάθε φορά η ποιότητα και η προσωπικότητα των παικτών που διαθέτουμε φέτος να δώσει τη λύση. Κάποια στιγμή μπορεί να μη τα καταφέρουμε. Αλλά δεν υπάρχει λόγος αυτή τη στιγμή να γίνονται αρνητικές σκέψεις...

Κρατάμε τη νίκη, κρατάμε το γεγονός ότι εν όψει διακοπής είμαστε πρώτοι και με 2 βαθμούς διαφορά από τον ακατονόμαστο, άρα ήρεμοι και έχοντας πετάξει το μπαλάκι της γκρίνιας στο απέναντι στρατόπεδο. Και άσε τους ΑΡΔ να μιλάνε για το βραζιλιάνικο παλτό, για την αδούλευτη ομάδα, για τον άχρηστο Γάλλο και για τον μυρουδιά προπονητή. Γούρι μας πάει! Προχωράμε...

Ζιλμπέρτο κορυφαίος

Τζόρβας, Νίνης, Σισέ οι αμέσως καλύτεροι

Βύντρα, RESPECT

Γιούρκας, ενθαρρυντικά δείγματα

Λέτο αρκετά καλός,

Σάλπι φιλότιμος,

Σιμάο - Γκάμπριελ - Καντέ θετικοί,

Σπυρό - Κατσούρ λίγο πεσμένοι, αλλά μην ξεχνάμε πως παίζαμε και την Πέμπτη το βράδυ.

ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ

Ο ΚΟΣΜΟΣ

Η ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ

Scratch: Τι μαγική μπαλιά ήταν αυτή ρε Ζιλμπέρτο!

Scratch 1: Τελικά, γιόρταζε ο Τζιμπρίλ; (Γαβριήλ)

Scratch 2: Καλά, τα μήλα έπαιζαν οι δικοί μας και σημάδευαν ο ένας τον άλλο;


Scratch 3: To κακό είναι που πάει πάλι πίσω ο Γιούρκας. Το καλό είναι που γλιτώνει την έξτρα καταπόνηση στην Εθνική ομάδα.

Scratch 4: Και μιας και ο λόγος για την Εθνική: Λίγο πιο στενή επαφή δεν βλάπτει. Τόσους παίκτες εμπιστευόμαστε στα χέρια του Γερμανού. Ερχεται και ντέρμπι μετά...

Scratch 5: Συγκλονιστική η παρουσία του κόσμου. Σα να παίζαμε εντός έδρας. Αν έλειπαν και τα καφριλίκια πριν τον αγώνα...


Scratch 6 : Nίκη και στο μπάσκετ (δεν το είδα, ας όψεται η Λιβαδειά). Συνεχίζουμε...